Szkolenia azbestowe

Oferujemy szkolenia w zakresie bezpiecznej pracy z azbestem

Azbest to włóknista forma kilku różnych minerałów występujących w przyrodzie. Główne odmiany azbestu to:
• Chryzotyl (azbest biały);
• Krokidolit (azbest niebieski);
• Azbest gruenerytowy (amozyt, azbest brązowy);
• Azbest aktynolitowy;
• Azbest antofilitowy;
• Azbest tremolitowy.

Pierwsze trzy to główne odmiany azbestu wykorzystywane w celach komercyjnych. Chociaż nazywane są według kolorów, przy ich rozróżnianiu nie można polegać wyłącznie na kolorze; konieczna jest analiza w laboratorium. Azbest może wchodzić w skład wielu różnych produktów (patrz rozdział 4). Jeżeli istnieje możliwość uwolnienia włókien azbestowych, pojawia się niebezpieczeństwo związane z wdychaniem takich włókien unoszących się w powietrzu. Mikroskopijne włókna mogą odkładać się w płucach i pozostawać w nich przez wiele lat oraz wywoływać choroby, których objawy pojawiają się po upływie wielu lat, zwykle kilkudziesięciu. Jeżeli włókna azbestowe są słabo związane z produktem bądź materiałem, z powodu kruchości lub stanu produktu/materiału, wzrasta ryzyko uwalniania włókien. Z kolei jeżeli włókna są mocno związane z materiałem, który nie jest łatwo łamliwy, wówczas prawdopodobieństwo uwalniania włókien jest mniejsze. Kilka państw członkowskich wprowadziło procedury dające pierwszeństwo usuwania materiałów zawierających azbest uważanych za bardziej niebezpieczne. Wszystkie odmiany azbestu są czynnikami rakotwórczymi kategorii 1, tj. wiadomo, że powodują nowotwory u ludzi. Europejska dyrektywa w sprawie ochrony pracowników przed azbestem 83/477/EWG, ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/18/WE, wymaga w odniesieniu do wszystkich typów azbestu, aby narażenie pracownika na działanie azbestu nie przekraczało 0,1 włókna/ml. Należy w miarę możliwości obniżyć do minimum oraz w każdym przypadku poniżej wartości progowej. Niektóre państwa członkowskie wymagają również, aby przy podejmowaniu decyzji odnośnie do
priorytetowości zagrożenia, uwzględniać typ azbestu. Wynika to z faktu, że dane epidemiologiczne wskazują, iż przy tym samym stężeniu włókien (zmierzonym z wykorzystaniem standardowej metody w miejscach pracy), azbest krokidolitowy jest bardziej niebezpieczny niż amozyt, a z kolei amozyt jest bardziej niebezpieczny niż chryzotyl. Niemniej jednak, nie zmienia to praktycznego wymogu stosowania najlepszej praktyki, aby zapobiegać narażeniu na działanie jakiegokolwiek azbestu.

W przypadku zatrudniania osób, które mogą być narażone na działanie azbestu podczas wykonywania swojej pracy, lub sprawowania nadzoru nad nimi, należy:

  • zapewnić pracownikom odpowiednie szkolenie, dzięki któremu będą potrafili rozpoznać materiały zawierające azbest i zrozumieć zasady postępowania z materiałami mogącymi go zawierać;
  • uzyskać dokładne i rzetelne informacje na temat obecność azbestu, np. z planów budynku lub od architektów (w niektórych państwach członkowskich wymaga się od osoby odpowiedzialnej za budynek sporządzenia listy wszystkich materiałów zawierających azbest w danym budynku);
  • zapewnić prowadzenie dokładnej ewidencji materiałów, w których stwierdzono obecność azbestu, bądź jego brak (ewidencja może być prowadzona przez wykonawcę robót lub właściciela budynku);
  • udostępnić w odpowiednich miejscach pisemną informację dotyczącą obecności materiałów zawierających azbest na terenie budynku, wraz z wykazem przedmiotowych materiałów i umieszczeniem znaków ostrzegawczych;
  • podać pisemne instrukcje dotyczące procedur postępowania w przypadku niespodziewanego natknięcia się na materiały zawierające azbest